selar

Veire tanben : celar

Occitan

Etimologia

Derivat de sèla.

Prononciacion

/seˈla/, /seˈla/

Vèrb

selar

1. Botar una sèla a un caval, o un autre animal.

Variantas dialectalas

• serar (gascon)

Traduccions

alemand: Satteln (de) anglés: to saddle (en) catalan: ensellar (ca)

francés: seller (fr) espanhòl: ensillar (es) naut sorab: sedłać (hsb)

Conjugason

Lemosin

Infinitiu	selar
Gerondiu	selant
Participi passat
	singular			plural
masculin	selat			selats
femenin	selada			seladas
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	iu	tu	eu ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	ilhs elas
Present	sele	selas	sela	selam	selatz	selan selen
Imperfach	selava	selavas selaves	selava	selavam selavem	selavatz selavetz	selavan selaven
Preterit	selei	seleras seleres	selet	seleram selerem	seleratz seleretz	seleren
Futur	selarai	selaras	selará	selarem	selaretz	selaran
Condicional	selariá	selarias	selariá	selariam	selariatz	selarian
Mòde subjonctiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	iu	tu	eu ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	ilhs elas
Present	sele	seles	sele	selem	seletz	selen
Imperfach	selessa	selessas	selessa	selessam selessem	selessatz	selessan selessen
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	iu	tu	eu ela	nosautres nosautras	vosautres vosautras	ilhs elas
Afirmatiu	—	sela !	—	selam !	selatz !	—
Negatiu	—	selas pas !	—	selam pas !	selatz pas !	—
Nòtas