Veire tanben : sencer, séncer, sencèr, sence

Occitan

Etimologia

Del latin sincerus « sens taca, pur, non corromput, franc, leial » de sin, sens, e cera, originalament per qualificar una estatua « sens cera » per amagar los mancas d'escultura.

Prononciacion

lengadocian, gascon /sinˈsɛɾ/
provencau /sinˈsɛʀ/
escotar « sincèr »

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin sincèr sincèrs
[sinˈsɛɾ] [sinˈsɛɾs]
Femenin sincèra sincèras
[sinˈsɛɾo̞] [sinˈsɛɾo̞s]

sincèr

  1. Qu'es franc, veridic, que ditz çò que pensa, çò que sentís de verai.
  2. Qu'es pensat, sentit realament.
    • Una amistat sincèra.
    • Un repentiment sincèr.

Derivats

Traduccions