Occitan

Etimologia

Del latin urgens, participi present de urgere (« preissar »).

Prononciacion

/yɾˈd͡ʒen/, gascon /yɾˈʒen/, provençau /yʀ'd͡ʒẽⁿ/ França (Bearn) : escotar « urgent »

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin urgent urgents
[yɾˈd͡ʒen] [yɾˈd͡ʒens]
Femenin urgenta urgentas
[yɾˈd͡ʒento̞] [yɾˈd͡ʒento̞s]

urgent

  1. Qu'es preissant, que tolèra pas de delai, que se cal far sens esperar.

Derivats

Traduccions

Anglés

Etimologia

Del latin urgens, participi present de urgere (« preissar »).

Prononciacion

RU /ˈɜːdʒənt/, EUA /ˈɚdʒənt/

 Adjectiu

urgent

  1. urgent

Catalan

Etimologia

Del latin urgens, participi present de urgere (« preissar »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « urgent »

Prononciacion

Balearic /uɾˈʒent/ Central /urˈʒen/ Valencian /uɾˈd͡ʒent/

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin urgent urgents
Femenin urgenta urgentes

urgent

  1. urgent

Francés

Etimologia

Del latin urgens, participi present de urgere (« preissar »).

Prononciacion

França (Lion) : escotar « urgent »

França (Lion) : escotar « urgent »

Prononciacion

/yʁʒɑ̃/

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin urgent urgents
[yʁʒɑ̃] [yʁʒɑ̃]
Femenin urgente urgentes
[yʁʒɑ̃t] [yʁʒɑ̃t]

urgent

  1. urgent