véncer

Veire tanben : vèncer

Occitan

Etimologia

Del latin vĭncĕre.

Prononciacion

/ˈbense/, /ˈbense/

França (Bearn) : escotar « véncer »

Vèrb

véncer

1. Sortir victoriós, ganhant d'una lucha, d'una batalha, d'un jòc.

Derivats

• venceire
• vencidor
• vencement
• venciment

Sinonims

• vencir

Variantas dialectalas

• víncer (gascon), (auvernhat)

Antonims

• pèrdre

Traduccions

alemand: bewältigen (de), besiegen (de) anglés: to win (en) catalan: vèncer (ca)

francés: vaincre (fr) romanch: vaindscher (rm)