verge
 Veire tanben : Verge
|
Occitan
Etimologia
Del latin vĭrgo « verge ».
Prononciacion
lengadocian /ˈbeɾd͡ʒe/, gascon /ˈbeɾʒe/, provençau /ˈveʀd͡ʒe/
França (Bearn) : escotar « verge »
Sillabas
ver | ge (2)
Adjectiu
verge femenin e masculin, (plural: verges)
- Se ditz d'una femna o d'un òme qu'a pas jamai agut de relacions sexualas.
- Fig Per extension se ditz d'un luòc intact ont l'òme es pas jamai anat.
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| verge | verges |
verge femenin
- Femna qu' a pas agut de relacions sexualas amb cap òme.
- Relig. La Verge Maria: La maire de Dieu, dins la religion catolica
Traduccions
Anglés
Etimologia
- (Nom 1) Del latin virga « branca » Pel francés verge.
- (Nom 2 e vèrb) Del latin vergere « virar, aprochar, clinar ».
Prononciacion
RU /vɜːd͡ʒ/, EUA /vɝd͡ʒ/
Sillabas
ver | ge (2)
Nom comun 1
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| verge | verges |
verge
Nom comun 2
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| verge | verges |
verge femenin
Vèrb
verge
Catalan
Etimologia
Del latin vĭrgo « verge ».
Prononciacion
Espanha (Barcelona) : escotar « verge »
Prononciacion
- Oriental: central /ˈbɛrʒə/, balear /ˈvɛrʒə/
- Occidental: nord-occidental /ˈbɛrd͡ʒe/, valencian /ˈvɛɾd͡ʒe/, /ˈbɛɾd͡ʒe/
Sillabas
ver | ge (2)
Adjectiu
verge masculin o femenin, (Plural: verges)
Nom comun
Francés
Etimologia
Del latin virga « branca ».
Prononciacion
/vɛʁʒ/
Sillabas
ver | ge (2)
Nom comun
verge femenin, (Plural: verges)