Occitan

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

/aˈlegʀe/

Sillabas

a|le|gre

 Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
Masculin alegre alegres
[aˈlegʀe] [aˈlegʀe]
Femenin alegra alegras
[aˈlegʀə] [aˈlegʀə]

alegre (provençau)

  1. Que manifèsta d'alegria.

Variantas dialectalas

Parents

Derivats

Sinonims

Traduccions

 Forma de vèrb

alegre (provençau)

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.

Catalan

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

[?]

Sillabas

a|le|gre

 Adjectiu

alegre masculin o femenin, (plurals: alegres)

  1. alegre (oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

Peninsular /aˈleɣɾe/
American naut /aˈleɡɾe/, bas /aˈleɣɾe/

Sillabas

a|le|gre

 Adjectiu

alegre masculin o femenin, (plurals: alegres)

  1. alegre (oc)

 Forma de vèrb

alegre

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.

Portugués

Etimologia

Del latin vulgar *alĭcer, *alĕcris del classic alăcer, -cris «viu, joiós, urós».

Prononciacion

Portugal /ɐˈlɛgɾɨ/
Brasil /aˈlɛgɾɪ/, /aˈlɛgɾi/

Sillabas

a|le|gre

 Adjectiu

alegre masculin o femenin, (plurals: alegres)

  1. alegre (oc)

 Forma de vèrb

alegre

  1. Primièra persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.
  2. Tresena persona del singular del present del subjonctiuˆde alegar.