arbitrar

Occitan

Etimologia

Denominal de arbitre amb -ar.

Prononciacion

/aɾ.bi'tɾa/, /aɾ.bi'tɾa/

ar | bi | trar (3)

Nom comun

arbitrar

1. Decidir en qualitat d’arbitre.
   • Pagaran çò que plairà al jutge d’arbitrar.
2. Dirigir en qualitat d’arbitre.
   • Aquesta partida de fotbòl foguèt malaisida d' arbitrar.

Parents

• arbitre
• arbitral
• arbitrari

Traduccions

alemand: schiedsrichterlich (de) anglés: arbitrate (en) arabi: تحكيم (ar) catalan: arbitrar (ca) chinés: 仲裁 (zh) chèc: espanhòl: arbitrar (es)

francés: arbitrer (fr) grèc: διαιτητεύω (el) italian: arbitrare (it) neerlandés: bemiddelen (nl) portugués: arbitrar (pt) polonés: rozstrzygać (pl) rus: Арбитраж (ru)

Catalan

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « arbitrar »

Etimologia

Du latin arbitrari.

Prononciacion

/aɾ.bi'tɾa/, /aɾ.bi'tɾa/

ar | bi | trar (3)

1. arbitrar

Nom comun

arbitrar

1. arbitrar

Espanhòl

Etimologia

Du latin arbitrari.

Prononciacion

/ar.bi.ˈtɾaɾ/, /ar.bi.ˈtɾaɾ/

ar | bi | trar (3)

1. arbitrar

Nom comun

arbitrar

1. arbitrar

Portugués

Etimologia

Du latin arbitrari.

Prononciacion

[?]

ar | bi | trar (3)

1. arbitrar

Nom comun

arbitrar

1. arbitrar