Veire tanben : centaur, Centaur, Centaure

Occitan

Etimologia

Del latin centaurus, del grèc ancian Κένταυρος.

Prononciacion

lengadocian, gascon /senˈtawɾe/
procvençau /sẽⁿˈtawʀe/

Sillabas

cen|tau|re

 Nom comun

centaure masculin, (femnin: centaura, centauresa)

Declinason
Singular Plural
centaure centaures
[senˈtawɾe] [senˈtawɾes]
 
Lo centaure Quiron en companhiá del faune
  1. (mitologia, fantastic) Èsser fabulós de la mitologia grèga, mièg òme e mièg caval, precisament, caval que lo cap es remplaçat per un buste d’òme.
  2. (Antiquitat) Cavalier tessalian que caçava los taures fèrs.
  3. (Astronomia) Còrs pichon e de glaç que gravita a l'entorn del Solelh entre Jupitèr e Neptun.

Variantas

Sinonims

Derivats

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del latin centaurus, del grèc ancian Κένταυρος.

Prononciacion

Central, Balearic /sənˈtawɾə/
Valencian) /senˈtawɾe/

Sillabas

cen|tau|re

 Nom comun

centaure masculin, (femnin: centaura)

Declinason
Singular Plural
centaure centaures
[senˈtawɾe] [senˈtawɾes]

Francés

Etimologia

Del latin centaurus, del grèc ancian Κένταυρος.

Prononciacion

/sɑ̃tɔʁ/

Sillabas

cen|taure

 Nom comun

centaure masculin, (femnin: centauresse)

Declinason
Singular Plural
centaure centaures
[sɑ̃tɔʁ]