Occitan

Etimologia

De correspondre

Prononciacion

lengadocian, gascon /kurespunˈden/
provençau /kuʀespũⁿˈdẽⁿ/

Sillabas

co|rres|pon|dent

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin correspondent correspondents
[kurespunˈden] [kurespunˈdens]
Femenin correspondenta correspondentas
[kurespunˈdento̞] [kurespunˈdento̞s]

correspondent

  1. Que correspond a quicòm, qualqu'un.

Traduccions

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
correspondent correspondents
[kurespunˈden] [kurespunˈdens]

correspondent masculin, (femenin: correspondenta)

  1. Negociant o banquièr qu'es en rapòrts amb una autra persona omològa, per d'objèctes de comèrci, de valors de Borsa, etc.
  2. (per extension) Persona amb qui òm es en comèrci, pels afars comercials o acadmemics, per de nòvas, etc.
  3. (jornalisme) Jornalista mandat endacòm per recampar d'informacions sus plaça.
  4. Persona que manten una correspondéncia amb una autra.

Traduccions

 Forma de vèrb

correspondent

  1. Participi present de correspondre

Anglés

Etimologia

Directament de latin medieval correspondens o pel francés

Prononciacion

general /ˌkɒɹɪˈspɒndənt/
EUA /ˌkɔɹɪˈspɑndənt/

Sillabas

co|rres|pon|dent

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
correspondent correspondents

correspondent

  1. correspondent (en)

Francés

Prononciacion

general /kɔʁɛspɔ̃d/

Sillabas

co|rres|pon|dent

 Forma de vèrb

correspondent

  1. tresena persona del plural del present de l'indicatiu de correspondre
  2. tresena persona del plural del present del subjonctiu de correspondre