Occitan

Etimologia

deu latin fābŭla « fabla, raconte ».

Prononciacion

/ˈfabblo/, /'fablɔ/

Sillabas

fa | bla

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
fabla fablas
[ˈfabblo] [ˈfabblos]

fabla femenin

  1. Raconte relatiu a l'istòria de las religions, deus pòbles.
    • Aquela fabla dau dieu tot-poderós, guida d'un pòble unic, s'establiguèt doncas per l'escritura devèrs -550 avans J. C. - (Pèire Pessemessa, Lo mistèri de la Santa Trinitat, 2007)
  2. Apològue, raconte brac, sovent allegoric, en vèrs o en pròsa, qui permet d'illustrar ua morala.
    • Las fablas de Jean de La Fontaine, d'Esòp.
  3. Raconte mensongèr.
    • Aqueste òmi que menteish e que'ns conta fablas.

Sinonims

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions

Referéncias

  • Dicod'Òc disponible sus www.locongrès.org