Occitan

Etimologia

Del latin mythos, manlèu del grèc ancian μῦθος, mûthos (« fabla »).

Prononciacion

/'mi.te/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
mite mites
['mi.te] ['mi.tes]

mite masculin

  1. Raconte popular allegoric
  2. Amplificacion populara d'un fenomèn social, d'un eveniment, d'un personatge.[1]

Referéncias

[1] Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

Derivats

Traduccions

Anglés

Etimologia

Del vielh anglés mīte, del protogermanic *mīton

Prononciacion

/ˈmɑɪt/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
mite mites
[mimite] [ˈmɑɪt]

mite femenin

  1. (zoologia) arna.
  2. (metrologia) Unitat de mesure de pes, 1/20 grain (3,2 mg).

Catalan

Etimologia

Del latin mythos, manlèu del grèc ancian μῦθος, mûthos (« fabla »).

Prononciacion

oriental /ˈmi.tə/, occidental /ˈmi.te/

Espanha (Sueca) : escotar « mite » Espanha (Tarragona) : escotar « mite » Espanha (Barcelona) : escotar « mite » escotar « mite »

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
mite mites
[mit]

mite masculin

  1. mite

Francés

Etimologia

Del neerlandés mejan mīte. Atestat tre lo sègle XIII jos la forma mitte.

Prononciacion

/mit/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
mite mites
[mit]

mite femenin

  1. Arna.

Derivats

Italian

Etimologia

Del latin mitis' (« doç, madur »).

Prononciacion

/'mi.te/

Itàlia : escotar « mite »

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin mite miti
['mi.te] ['mi.ti]
Femenin mite miti
['mi.te] ['mi.ti]

mite masculin o femenin

  1. Doç, suau.
  2. indulgent, leugièr.