Occitan

Etimologia

Del latin monotonus, del grèc ancian μονότονος, monótonos.

Prononciacion

/munuˈtɔn/, provençau /munuˈtɔ̃ⁿ/

França (Bearn) : escotar « monotòn »

Sillabas

mo|no|tòn

 Adjectiu

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
Masculin monotòn monotòns
[munuˈtɔn] [munuˈtɔns]
Femenin monotòna monotònas
[munuˈtɔno̞] [munuˈtɔno̞s]

monotòn

  1. Qu'es sempre sul meteis ton, qu’es pas variat dins sas intonacions o dins sas inflexions.
  2. (figurat) Qualifica de causas que son unifòrmas, que manca de varietat.
  3. (matematicas) Qualifica una foncion d'una sola variabla, continua e unicament creissenta o descreissenta dins un interval donat.

Variantas dialectalas

Derivats

Traduccions