Romanch

Etimologia

De orv amb lo sufix causatiu -anter.

Prononciacion

[?]

 Vèrb

orvanter (puter)

  1. Eissorbar, enlusernar.

Mots aparentats

Conjugason

Puter
Infinitiu orvanter
Gerondiu orvantand
Participi passat
singular plural
masculin orvanto orvantos
femenin orvanteda orvantedas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
Present orvaint orvaintast orvainta orvantains orvantais orvaintan
Imperfach orvantaiva orvantaivast orvantaiva orvantaivans orvantaivas orvantaivan
Preterit orvantet orvantettast orvantet orvantettans orvantettas orvantettan
Futur orvantaro orvantarost orvantaro orvantarons orvantaros orvantaron
Condicional orvantess orvantessast orvantess orvantessans orvantessas orvantessan
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
Present orvainta orvaintast orvainta orvaintans orvaintas orvaintan
Imperfach orvantess orvantessast orvantess orvantessans orvantessas orvantessan
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
eau el
ela
nus vus els
elas
orvainta ! orvantè !
Nòtas