Occitan

Etimologia

Del latin resistere (« se téner fasent fàcia

Prononciacion

/rezisˈti/ França (Bearn) : escotar « resistir »

Sillabas

re|sis|tir

 Vèrb

resistir

  1. Plegar pas, o pas aisidament, al tust, a la pression, a l’accion d’un autre còrs, a una fòrça, a un esfòrç que que siá.
    • Lo marbre resistís mai al cisèl que la pèira comuna.
    • Resistir a l’injúria del temps.
  2. Sucombar pas a la temptacion.
  3. Se defendre, opausar de fòrça a la fòrça.
    • Los assetjats resistiguèron mai de tres meses.
  4. (figurat) S’opausar als desirs, a la volontat de qualqu’un, se far fèrm contra quicòm de fòrt, de poderós.
    • Resistir a son mèstre.
  5. Tolerar l’esfòrç, la sofrença, la malautiá, lo trabalh, en parlant dels òmes e dels animals, veire dels vegetals.
    • De trabalhar tròp, vòstra santat i resistirà pas.
  6. (particular) Suportar quicòm moral de desagradiu.
    • Son discors me fa fastic, pòdi pas mai resistir.
  7. Persistir, passar plan l'usara del temps.

Derivats

Traduccions