Occitan

Etimologia

De a- e dreçar.

Prononciacion

/aðɾeˈsa/

França (Bearn) : escotar « adreçar »

Sillabas

a | dre | çar

 Vèrb

adreçar

  1. Enviar directament a qualqu'un en un luòc.

s'adreçar

  1. Comunicar directament amb qualqu'un per la paraula o per escrit.

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu adreçar
Gerondiu adreçant
Participi passat
singular plural
masculin adreçat adreçats
femenin adreçada adreçadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present adreci
adrece[N 1]
adreças adreça adreçam adreçatz adreçan
Imperfach adreçavi adreçavas adreçava adreçàvem adreçàvetz adreçavan
Preterit adrecèri adrecères adrecèt adrecèrem adrecèretz adrecèron
Futur adreçarai adreçaràs adreçarà adreçarem adreçaretz adreçaràn
Condicional adreçariái adreçariás adreçariá adreçariam adreçariatz adreçarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present adrece adreces adrece adrecem adrecetz adrecen
Imperfach adrecèssi adrecèsses adrecès
adrecèsse
adrecèssem adrecèssetz adrecèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu adreça ! adrecem ! adreçatz !
Negatiu adreces pas ! adrecem pas ! adrecetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

De a- e dreçar.

Prononciacion

/əðɾəˈsa/ (oriental), /aðɾeˈsa/ (nòrd-occidental), /aðɾeˈsaɾ/ (valencian)

Espanha (Barcelona) : escotar « adreçar »

 Vèrb

adreçar

  1. Adreçar.

s'adreçar

  1. S'adreçar.