advèrbi

Occitan

Etimologia

Mot compausat a partir dels mots latins ad e verbium.

Prononciacion

[abˈbɛɾβi]

França (Bearn) : escotar « advèrbi »

Sillabas

ad | vèr | bi

Nom comun

advèrbi masculin

1. Mot invariable que modifica divèrses tipes de mots, d'adjectius e subretot de vèrbs. Se bastís mai que mai a partir d'adjectius (en apondre lo sufix -ment).

Variantas dialectalas

• adverbe (lemosin)

Derivats

• adverbial

Reviradas

alemand: Adverb (de) neutre, Umstandswort (de) anglés: adverb (en) neutre basc: adizlagun (eu), adberbio (eu) breton: bulgar: наречие (bg) neutre catalan: adverbi (ca) chèc: příslovce (cs) danés: adverbium (da), biord (da) eslovac: príslovka (sk) femenin eslovèn: prislov (sl) espanhòl: adverbio (es) esperanto: adverbo (eo) estonian: finlandés: adverbi (fi) francés: adverbe (fr)

ido: indonesian: islandés: atviksorð (is) neutre italian: avverbio (it) leton: lituanian: neerlandés: bijwoord (nl) norvegian: adverb (no) neutre ongrés: határozószó (hu) polonés: przysłówek (pl) masculin portugués: advérbio (pt) romanés: suedés: turc: belirteç (tr), zarf (tr) ucraïnian: прислівник (uk)