Occitan

Etimologia

Del latin alternatum de alternare (« alternr »), de alter (« autre »).

Prononciacion

/al.teɾ.'na/

Sillabas

al | ter | nar

 Nom comun

alternar (intransitiu)

  1. Far successivament e a cadun son torn una meteissa causa en parlant de doas personas.
  2. Se succedir a cadun son torn amb regularitat, pel objècte.

alternar (transitiu)

  1. (Agricultura) Far produire a un camp en seguida un còp de cerealas e lo seguent de pasturas.
  2. (Agricultura) Utilizar dins una mèsma sason o sus diferentas annadas en rotacion de fitosanitaris diferents per que torne pas lo parasitas resistants.

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu alternar
Gerondiu alternant
Participi passat
singular plural
masculin alternat alternats
femenin alternada alternadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present alterni
alterne[N 1]
alternas alterna alternam alternatz alternan
Imperfach alternavi alternavas alternava alternàvem alternàvetz alternavan
Preterit alternèri alternères alternèt alternèrem alternèretz alternèron
Futur alternarai alternaràs alternarà alternarem alternaretz alternaràn
Condicional alternariái alternariás alternariá alternariam alternariatz alternarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present alterne alternes alterne alternem alternetz alternen
Imperfach alternèssi alternèsses alternès
alternèsse
alternèssem alternèssetz alternèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu alterna ! alternem ! alternatz !
Negatiu alternes pas ! alternem pas ! alternetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)
Gascon
Infinitiu alternar
Gerondiu alternant
Participi passat
singular plural
masculin alternat alternats
femenin alternada alternadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
jo tu eth
era
nosautes
nosautas
vosautes
vosautas
eths
eras
Present alterni alternas alterna alternam alternatz alternan
Imperfach alternavi alternavas alternava alternàvam alternàvatz alternavan
Preterit alternèi alternès alternè alternèm alternètz alternèn
Futur alternarèi alternaràs alternarà alternaram alternaratz alternaràn
Condicional alternarí alternarés alternaré alternarem alternaretz alternarén
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
jo tu eth
era
nosautes
nosautas
vosautes
vosautas
eths
eras
Present alterni alternes alterne alternem alternetz alternen
Imperfach alternèssi alternèsses alternèsse alternèssem alternèssetz alternèssen
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
jo tu eth
era
nosautes
nosautas
vosautes
vosautas
eths
eras
Afirmatiu alterna ! alternem ! alternatz !
Negatiu ne alternes pas ! ne alternem pas ! ne alternetz pas !
Lemosin
Infinitiu alternar
Gerondiu alternant
Participi passat
singular plural
masculin alternat alternats
femenin alternada alternadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
iu tu eu
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
ilhs
elas
Present alterne alternas alterna alternam alternatz alternan
alternen
Imperfach alternava alternavas
alternaves
alternava alternavam
alternavem
alternavatz
alternavetz
alternavan
alternaven
Preterit alternei alterneras
alterneres
alternet alterneram
alternerem
alterneratz
alterneretz
alterneren
Futur alternarai alternaras alternará alternarem alternaretz alternaran
Condicional alternariá alternarias alternariá alternariam alternariatz alternarian
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
iu tu eu
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
ilhs
elas
Present alterne alternes alterne alternem alternetz alternen
Imperfach alternessa alternessas alternessa alternessam
alternessem
alternessatz alternessan
alternessen
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
iu tu eu
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
ilhs
elas
Afirmatiu alterna ! alternam ! alternatz !
Negatiu alternas pas ! alternam pas ! alternatz pas !
Nòtas

Catalan

Etimologia

Del latin alternatum de alternare (« alternr »), de alter (« autre »).

Prononciacion

Oriental: /əɫ.tərˈna/
Occidental: nord-occidental /aɫ.terˈna/, valencià /aɫ.teɾˈnaɾ/

Espanha (Barcelona) : escotar « alternar »

Sillabas

al | ter | nar

 Nom comun

alternar

  1. Far successivament e a cadun son torn una meteissa causa en parlant de doas personas.
  2. Se succedir a cadun son torn amb regularitat, pel objècte.

Espanhòl

Etimologia

Del latin alternatum de alternare (« alternr »), de alter (« autre »).

Prononciacion

[?]

escotar « alternar »

Sillabas

al | ter | nar

 Nom comun

alternar

  1. Far successivament e a cadun son torn una meteissa causa en parlant de doas personas.
  2. Se succedir a cadun son torn amb regularitat, pel objècte.

Italian

Etimologia

Del latin alternatum de alternare (« alternr »), de alter (« autre »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

al | ter | nar

 Nom comun

alternar

  1. Far successivament e a cadun son torn una meteissa causa en parlant de doas personas.
  2. Se succedir a cadun son torn amb regularitat, pel objècte.

Portugués

Etimologia

Del latin alternatum de alternare (« alternr »), de alter (« autre »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

al | ter | nar

 Nom comun

alternar

  1. Far successivament e a cadun son torn una meteissa causa en parlant de doas personas.
  2. Se succedir a cadun son torn amb regularitat, pel objècte.