Occitan

Etimologia

Possiblament del latin vulgar *and(i)tāre, de *ambitāre.

Prononciacion

/aˈna/

França (Bearn) : escotar « anar »

Sillabas

a | nar (2)

 Vèrb

anar

  1. Se desplaçar d'un punt a un autre, dins una direccion determinada.

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu anar
ir
Gerondiu en anant
Participi passat
singular plural
masculin anat anats
femenin anada anadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present vau vas va anam anatz van
Imperfach anavi anavas anava anàvem anàvetz anavan
Preterit anèri anères anèt anèrem anèretz anèron
Futur anarai anaràs anarà anarem anaretz anaràn
Condicional anariái anariás anariá anariam anariatz anarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present ane anes ane anem anetz anen
Imperfach anèsse anèsses anèsse anèssem anèssetz anèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu vai ! anem ! anatz !
Negatiu anes pas ! anem pas ! anetz pas !

Catalan

Etimologia

Possiblament del latin vulgar *and(i)tāre, de *ambitāre.

Prononciacion

/əˈna/ (oriental), /aˈna/ (nòrd-occidental), /aˈnaɾ/ (valencian)

 Vèrb

anar

  1. Anar.