arrelòtge
Occitan
Etimologia
Deu latin horologium, que ven deu grèc ancian ὡρολόγιον (hōrológion).
Prononciacion
/areˈlɔd͡ʒe/
França (Bearn) - Gascon : escotar « arrelòtge »
Sillabas
ar | re | lòt | ge (4)
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : gascon | |
Singular | Plural |
arrelòtge | arrelòtges |
[areˈlɔd͡ʒe] | [areˈlɔd͡ʒes] |
arrelòtge masculin (gascon)
- Instrument destinat a mesurar lo temps e a indicar lo compte de las òras.
- L’ arrelòtge que soa mieidia, qu'ei l'òra de disnar.