Occitan

Etimologia

Del latin horologium, que ven del grèc ancian ὡρολόγιον (hōrológion).

Prononciacion

/reˈlɔd͡ʒe/

França (Bearn) : escotar « relòtge »

Sillabas

re | lòt | ge (3)

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
relòtge relòtges
[reˈlɔd͡ʒe] [reˈlɔd͡ʒes]

relòtge masculin

  1. Instrument destinat a mesurar lo temps e a indicar lo compte de las òras.
    • Lo relòtge èra al fons del lièch : una caissa nauta e estrecha sens cap de veire, un quadrant grisós sens coire.Joan Bodon, Lo libre de Catòia, Lo Libre occitan, coll. Pròsa d'uèi, 1966, p. 17)

Derivats

Variantas dialectalas

Traduccions