astre

Occitan

Etimologia

Del latin astrum, de grèc ancian ἄστρον (ástron).

Prononciacion

lengadocian, gascon /ˈastɾe/, /ˈastɾe/

escotar « astre »

provençau /ˈastʀe/, /ˈastʀe/

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
astre	astres
[ˈastɾe]	[ˈastɾes]

astre masculin

1. Astron. Còs celestial.
2. Fig. Azard urós.

Sinonims

• fortuna (2)

Antonims

• malastre (2)

Derivats

astral astrologia astronau astronomia

astruc malastre malastruc

Traduccions

alemand: Gestirn (de) neutre (1), Glück (de) neutre (2) anglés: celestial body (en) (1), luck (en) (2) catalan: astre (ca) masculin (1), sort (ca) masculin (2)

espanhòl: astro (es) masculin (1) francés: astre (fr) masculin (1), chance (fr) femenin (2) neerlandés: geluk (nl) neutre (2)

Forma de vèrb

astre

1. Primiëra persona del singular del present del subjonctiu de astrar
2. Tresena persona del singular del present del subjonctiu de astrar