Occitan

Etimologia

Del latin beccus, manlevat al gallés *becco- « bèc de gallinacèu »[1].

Prononciacion

/bɛk/

França (Bearn) : escotar « bèc » Durée : 2 secondes.

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
bèc bècs
[ˈbɛk] [ˈbɛks]

bèc masculin

  1. Ornit. Extremitat rigida e dura qu'es part e extremitat de la boca dels aucèls.

Derivats

Traduccions

Referéncias

  • [1] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions errance.

Francoprovençal

Etimologia

Del latin beccus, manlevat al gallés *becco- « bèc de gallinacèu ».

Prononciacion

/bɛk/

 Nom comun

bèc masculin

  1. Bèc.

Derivats

  • becar

Referéncias

  • [1] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions errance.