branca
Occitan
Etimologia
Del latin tardiu branca, benlèu eissit d'un gallés *uranca (*wranka) « arpa, pauta ». Lo mot es aparentat al lituanian ranka « man, braç », al prussian ancian rancko « man » e a l'eslau ancian рѫка (rǫka) « man » [1], eissits del proto-baltoeslau *rañkā.
Prononciacion
- lengadocian, gascon /ˈbɾaŋko̞/
- escotar « branca »
- provençau /ˈbʀãⁿkə/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
branca | brancas |
[ˈbɾaŋko] | [ˈbɾaŋkos] |
branca femenin
- Part ramificada e aeriana d'un arbre.
- Caduna de las categorias determinadas d'una classificacion.
Variantas dialectalas
- brancha (lemosin)
Locucions derivadas
Derivats
Sinonims
Traduccions
Forma de vèrb
branca
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de brancar.
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de brancar.
Referéncias
- [1] Xavier Delamarre, 2003, Dictionnaire de la langue gauloise, Éditions Errance.
Catalan
Etimologia
Del latin tardiu branca, benlèu eissit d'un gallés *uranca (*wranka) « arpa, pauta ».
Prononciacion
/ˈbɾaŋkə/
Espanha (Manresa) : escotar « branca »
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
branca | branques |
[ˈbɾaŋkə] | [ˈbɾaŋkəs] |
branca femenin
Forma de vèrb
branca
Espanhòl
Etimologia
Del latin tardiu branca, benlèu eissit d'un gallés *uranca (*wranka) « arpa, pauta »
Prononciacion
/ˈbranka/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
branca | brancas |
branca femenin
- Ramificacion, rebrot
- Punta d'una bana.
Portugués
Etimologia
Del francic *blank « clar »
Prononciacion
- Portugal /ˈbɾɐ̃kɐ/
- Brasil /ˈbɾɐ̃kɐ/ , /ˈbɾə̃kə/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
branca | brancas |
branca femenin
- Manca de memòria temporària.
- (al plural) Cabeladura blanca.
Forma d'adjectiu
branca
Italian
Etimologia
Del latin tardiu branca, benlèu eissit d'un gallés *uranca (*wranka) « arpa, pauta »
Prononciacion
- Portugal /ˈbranka/
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Singular | Plural |
branca | branche |
branca femenin
- Branca orsina.
- Caduna de las categorias determinadas d'una classificacion.
- Marc d'un arbre.