caçar

Veire tanben : cassar, casar

Occitan

Etimologia

Del latin captiare.

Prononciacion

/kaˈsa/, /kaˈsa/

França (Bearn) : escotar « caçar »

Sillabas

ca | çar (2)

Vèrb

caçar

1. Perseguir d'animals o de personas (subretot per los tuar e los agantar).
2. Fig. Cercar.
3. Fig. Escampar, fotre defòra.

Derivats

• caça
• caçaire
• caçairòt
• caçarèla
• cacilha

Variantas dialectalas

• chaçar (lemosin)

Traduccions

alemand: jagen (de) armèni: որսալ (hy) anglés: to hunt (en), to chase (en) catalan: caçar (ca) chèc: lovit (cs) espanhòl: cazar (es) esperanto: ĉasi (eo) francés: chasser (fr)

islandés: veiða (is) italian: cacciare (it) ongrés: vadászik (hu) polonés: polować (pl) romanés: a vâna (ro) sicilian: cacciari (scn) ucraïnian: полювати (uk)

Catalan

Etimologia

Del latin captiare.

Prononciacion

/kəˈsa/, /kəˈsa/ (oriental), /kaˈsa/, /kaˈsa/ (nòrd-occidental), /kaˈsaɾ/, /kaˈsaɾ/ (valencian)

Vèrb

caçar

1. Caçar.

Mots aparentats

• caça
• caçador
• cacera