cancelar

Occitan

Etimologia

Del latin cancelar « plaçar una grasilha, raiar de mots ».

Prononciacion

lengadocian, gascon /kanseˈla/, /kanseˈla/

provençau /kãⁿˈsela/, /kãⁿˈsela/

Sillabas

can|ce|lar

Vèrb

cancelar

1. Anullar un tèxte en lo barrant, raiant.
2. (drech) Anullar, invalidar, un contracte.
3. (informatica) Abandonar l’execucion d’un programa o d’una instruccion.

Derivats

• cancelacion

alemand: verausrenken (de), ausrenken (de), luxieren (de) anglés: cancel (en) basc: catalan: cancel·lar (ca)

espanhòl: cancelar (es) francés: annuler (fr), résilier (fr) italian: cancellare (it) portugués: cancelar (pt)

Espanhòl

Etimologia

Del latin cancelar « plaçar una grasilha, raiar de mots ».

Prononciacion

/kãn̟θeˈlaɾ/, /kãn̟θeˈlaɾ/, /kanseˈlaɾ/, /kanseˈlaɾ/

Sillabas

can|ce|lar

Vèrb

cancelar

1. Anullar un rendètz-vos, cancelar ^(es) un compte bancari.
2. Soldar un deude.
3. escafar de la memòria.

Portugués

Etimologia

Del latin cancelar « plaçar una grasilha, raiar de mots ».

Prononciacion

/kãn̟θeˈlaɾ/, /kãn̟θeˈlaɾ/, /kanseˈlaɾ/, /kanseˈlaɾ/

Sillabas

can|ce|lar

Vèrb

cancelar

1. cancelar ^(es) Far venir inutil a l'estat de traça un escrit, registo
2. (Drech) cancelar ^(es), Acabar un afar.
3. (figurat) Far venir sens efècte.