carònha
Occitan
Etimologia
Del latin vulgar *carōnĕa, derivat de caro « carn ».
Prononciacion
/kaˈɾɔɲo/
Lengadocian : escotar « carònha »
Sillabas
car | rò | nha (3)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| carònha | carònhas |
| [kaˈɾɔɲo] | [kaˈɾɔɲos] |
carònha femenin
- Còs d'un animal mòrt abandonat que comença de se poirir.
- (Fig.) (Pejoratiu) Femna gorrina o marrida.
Variantas dialectalas
- carraunha
- carraunhada
- caronha (lengadocian), (gascon)
- carronha (gascon)
- charonha (lemosin), (vivaroalpenc)