Occitan

Etimologia

Del persan کاروان, kār(e)vān « grop o carreg de vitjaires »

Prononciacion

/kaɾaˈβano̞/, provençau /kaʀaˈβano̞/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
caravana caravanas
[kaɾaˈβano̞] [kaɾaˈβano̞s]

caravana femenin

 
Una caravana de sal.
 
Una caravana de remòrca
  1. Carreg de mercands, còla de viatjaires o cortègi de pelegrins que caminan ensem dins los desèrts d’Asia menora, d’Arabia o d’Africa.
  2. (per extencion) Còla de personas o d'objèctes que se desplaçan ensem.
  3. (Torisme) (veïculs) Veïcul o remòrca dotat dels equipament per la demorança e l'òci, que garda sempre la capacitat de se mòure o d'èsser desplaçat per traccion.

Derivats

Traduccions

Catalan

Etimologia

Del persan کاروان, kār(e)vān « grop o carreg de vitjaires »

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « caravana »

Prononciacion

[?]

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
caravana caravanes

caravana femenin

  1. caravana (oc)

Espanhòl

Etimologia

Del persan کاروان, kār(e)vān « grop o carreg de vitjaires »

Prononciacion

Veneçuèla : escotar « caravana »

Prononciacion

/kaɾaˈβana/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
caravana caravanas
[kaɾaˈβana] [kaɾaˈβanas]

caravana femenin

  1. caravana (oc)

Portugués

Etimologia

Del persan کاروان, kār(e)vān « grop o carreg de vitjaires »

Prononciacion

Portugal /kɐɾɐˈvɐnɐ/; Brasil /kaɾaˈvɐ̃nɐ/, /kaɾaˈvənə/

 Nom comun

Declinason
Singular Plural
caravana caravanas
[kaɾaˈβana] [kaɾaˈβanas]

caravana femenin

  1. caravana (oc)