viatjaire
Occitan
Etimologia
De viatjar amb lo sufix -aire.
Prononciacion
/bjaˈd͡ʒajɾe/
França (Bearn) : escotar « viatjaire »
Nom comun
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | viatjaire | viatjaires |
[bjaˈd͡ʒajɾe] | [bjaˈd͡ʒajɾes] | |
Femenin | viatjaira | viatjairas |
[bjaˈd͡ʒajɾo] | [bjaˈd͡ʒajɾos] |
viatjaire masculin [1]
- Persona que viatja.
Variantas dialectalas
- viatjador (gascon), (vivaroalpenc)
Parents
Traduccions
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | viatjaire | viatjaires |
[bjaˈd͡ʒajɾe] | [bjaˈd͡ʒajɾes] | |
Femenin | viatjaira | viatjairas |
[bjaˈd͡ʒajɾo] | [bjaˈd͡ʒajɾos] |
viatjaire masculin [1]
- Que viatja.
Traduccions
Nòta
- [1] En provençal e en lemosin lo femenin singular e plural es viatjairitz.