Occitan

Etimologia

Del grèc ancian χάρισμα, khárisma « grácia accordada per Dieu ».

Prononciacion

Lengadocian, gascon /kaˈɾisme/, provençau /kaˈʀisme/

França (Bearn) : escotar « carisme »

Sillabas

ca|ris|me

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian, gascon
Singular Plural
carisme carismes
[kaˈɾisme] [kaˈɾismes]

carisme masculin

  1. (Cristianisme) Dona excepcionala o grácia, accordada per Dieu a una o mai personas, coma lo don de garison, l'aptitud de « parlar diferentas lengas », etc., non pas per çò sieu, mas pel ben de totes.
  2. (Cristianisme) Amb lo vam de novelum esperital de las annada 1970, designa lo caractèr collectiu d'aquela qualitat aplicada a un institut, una comunautat o una congregacion religiosa.
  3. (per extension) Aura indefinissabla, talent que sembla possedir qualqu’un, sovent ligat a son gaubi, qu'es capable de suscitar l’adesion, lo pivelatge d’un grand nombre de personas.

Derivats

Traduccions