cavalièra

Pentesilèa, una cavalièra

Occitan

Etimologia

Del bas latin caballarius.

Prononciacion

/kaβa'ljɛɾo̞/, /kaβa'ljɛɾo̞/

escotar « cavalièra »

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cavalièra	cavalièras
[kaβa'ljɛɾo̞]	[kaβa'ljɛɾo̞s]

cavalièra (lengadocian), (gascon); femenin, (masculin: cavalièr)

1. (Equitacion) La que va a caval.
2. ((Noblesse) La qu'aviá recebut l’òrdre de la cavalariá.
3. (Militar) La que servís dins la cavalariá militara.
4. (Dança) Femna qu'acompanha un òme, a un bal, o que dança amb el.

Variantas dialectalas

• cavalèra (gascon)
• cavaliera (provençal), (lemosin), (vivaroalpenc)

Traduccions

alemand: Reiterin (de), Ritterin (de) (noblesa) anglés: rider (en), knight (en) (noblesa) basc: catalan: cavallera (ca)

espanhòl: caballera (es) francés: cavalière (fr), chevalièra (fr) (noblesa) italian: cavaliera (it) portugués: cavaleira (pt)

Forma d'adjectiu

cavalièra

1. femenin singular de cavalièr.