cingle

Occitan

Etimologia

Del latin cĭngŭlum « cinturon »

Prononciacion

/ˈsiŋgle/, /ˈsiŋgle/

Sillabas

cin|gle

Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular	Plural
cingle	cingles
[ˈsiŋgle]	[ˈsiŋgles]

cingle masculin

1. (geografia) Camin natural que corona un escarpament, aquel escarpament.
2. Carrièra o camin vertiginós talha per un bauç vertiginós.
3. (arquitectura) Camin de ronda dins un castèl.

Variantas dialectalas

• cengle (provençau)

Sinonims

Camin de ronda

• escorsièiras
• corsièira

Anglés

Etimologia

Del francés ancian cengle pel latin cĭngŭlum « cinturon »

Prononciacion

/ˈsɪŋɡəl/, /ˈsɪŋɡəl/

Sillabas

cin|gle

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cingle	cingles

cingle masculin

1. cencha e faissa
2. (mineralogia) vena

Catalan

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « cingle »

Etimologia

Del latin cĭngŭlum « cinturon »

Prononciacion

oriental /ˈsiŋɡɫə/, /ˈsiŋɡɫə/, occidental /ˈsiŋɡɫe/, /ˈsiŋɡɫe/

Sillabas

cin|gle

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cingle	cingles
[ˈsiŋgle]	[ˈsiŋgles]

cingle masculin

1. Escarpament, bauç

Francés

Prononciacion

França : escotar « cingle »

Etimologia

Del latin cĭngŭlum « cinturon »

Prononciacion

/sɛ̃ɡl/, /sɛ̃ɡl/

Sillabas

cin|gle

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
cingle	cingles
[ˈsiŋgle]	[ˈsiŋgles]

cingle masculin

1. (geografia) corba; contorn
   • La rivière fait un cingle autour de la ville: Lo riu fa una corba a l'entorn de la vila.