clòr

Occitan

Etimologia

Del grèc ancian χλωρός ("verd") que foguèt donat a aqueste element per Sir Humphry Davy en 1810.

Prononciacion

['klɔr]

França (Bearn) : escotar « clòr »

Sillabas

clòr (1)

Nom comun

clòr masculin

1. Quim. Element quimic, e gas de la familha dels alogèns, de simbòl Cl e de numèro atomic 17.

Derivats

• clorat -ada
• cloridric -a
• clorur

Traduccions

alemand: Chlor (de) neutre anglés: chlorine (en) neutre armèni: basc: breton: bulgar: catalan: clor (ca) chèc: chlor (cs) croat: klor (hr) danés: espanhòl: cloro (es) esperanto: kloro (eo) estonian: finlandés: francés: chlore (fr)

galician: cloro (gl) grèc: χλώριο (el) italian: cloro (it) leton: lituanian: chloras (lt) neerlandés: chloor (nl) norvegian: ongrés: klór (hu) polonés: chlor (pl) portugués: cloro (pt) romanés: clor (ro) suedés: turc: ucraïnian: