Occitan

Etimologia

D'un forma aparentada al latin cupere « desirar ».

Prononciacion

/kuβezeˈd͡ʒa/

França (Bearn) - Lengadocian : escotar « cobesejar »

Sillabas

co | be | se | jar (4)

 Vèrb

cobesejar

  1. Èsser gelós de çò que possedís qualqu'un.
  2. Desirar fortament la possession d'autrú.

Sinonims

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu cobesejar
Gerondiu cobesejant
Participi passat
singular plural
masculin cobesejat cobesejats
femenin cobesejada cobesejadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present cobesegi
cobesege[N 1]
cobesejas cobeseja cobesejam cobesejatz cobesejan
Imperfach cobesejavi cobesejavas cobesejava cobesejàvem cobesejàvetz cobesejavan
Preterit cobesegèri cobesegères cobesegèt cobesegèrem cobesegèretz cobesegèron
Futur cobesejarai cobesejaràs cobesejarà cobesejarem cobesejaretz cobesejaràn
Condicional cobesejariái cobesejariás cobesejariá cobesejariam cobesejariatz cobesejarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present cobesege cobeseges cobesege cobesegem cobesegetz cobesegen
Imperfach cobesegèssi cobesegèsses cobesegès
cobesegèsse
cobesegèssem cobesegèssetz cobesegèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu cobeseja ! cobesegem ! cobesejatz !
Negatiu cobeseges pas ! cobesegem pas ! cobesegetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)