coble
Occitan
Etimologia
- De coblar
Prononciacion
/'kuple/ França (Bearn) : escotar « coble »
Sillabas
co|ble
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| coble | cobles |
| ['kuple] | ['kuples] |
coble masculin
- Ensemble de dos èssers units per de sentiments o un interés comuns.
- Un coble unit pel maridatge.
- (ancian) Parelh de buòus per laurar.
- Parelh de doas causas associadas o non.
- (matematicas) Parelh de la forma ont e son elements de quines que siá ensembles, notada . Sovent se nomena la primièra compausanta del coble e la segonda compausanta.
- (mecanica) Doas fòrças egalas, parallèlas e de direccion opausada, agissent en sens invèrs al tèrme d’un palfèr.
- Un coble de fòrças.
- (mecanica) Accion mecanica que la resultanta es nula.
- (fisica) Fòrça aplicada perpendicularament a l’axe d’un palfèr; equivalent pel moment d’inercia de la fòrça per una massa.
- Dos o gaireben
- Un coble de jorn.
