Occitan

Etimologia

Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).

Prononciacion

/kunkumiˈtan/

Sillabas

con|co|mi|tant

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin concomitant concomitants
[kunkumiˈtan] [kunkumiˈtans]
Femenin concomitanta concomitantas
[kunkumiˈtanto̞] [kunkumiˈtanto̞s]

concomitant

  1. Simultanèu ; qu'acompanha o que se debana dins un meteis temps.
  2. Coïncident amb quicòm mai que sembla èsser correlat per endevenida o qu'es considerat coma principal, concordant o avent la metiessa causa.

Sinonims

Parents

Traduccions

Anglés

Etimologia

Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).

Prononciacion

RU /kənˈkɒmɪtənt/ , EUA /kənˈkɑːmətənt/

Sillabas

con|co|mi|tant

 Adjectiu

concomitant (Plural: concomitants)

  1. concomitant

Catalan

Etimologia

Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « concomitant »

Prononciacion

[?]

Sillabas

con|co|mi|tant

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin concomitant concomitants
Femenin concomitanta concomitantes

concomitant

  1. concomitant

Francés

Etimologia

Del vèrbe latin concomitari « acompanhar », del prefixe con- (« ensemble ») e de comitari (« èsser ligat »).

Prononciacion

/kɔ̃kɔmitɑ̃/

Sillabas

con|co|mi|tant

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin concomitant concomitants
[kɔ̃kɔmitɑ̃] [kɔ̃kɔmitɑ̃]
Femenin concomitante concomitantes
[kɔ̃kɔmitɑ̃t] [kɔ̃kɔmitɑ̃t]

concomitant

  1. concomitant