damne

Occitan

Etimologia

De damnar.

Prononciacion

/danˈne/, /danˈne/

Sillabas

dam|ne

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
damne	damnes
[danˈne]	[danˈnes]

damne (lengadocian), masculin

1. injúria contra Dieu
2. Exclamacion de colèra o de suspresa.

Parents

• damnacion
• damnajós
• damnar

Sinonims

• renèc

Derivats

• damnejar

Locucions

• me damne
• Dieu me damne

Traduccions

alemand: Verdammung (de), Verdammnis (de) anglés: damnation (en) basc: catalan: damnació (ca)

espanhòl: damnación (es) francés: damnation (fr) italian: dannazione (it) portugués: danação (pt)

Interjeccion

damne !

1. Per marcar la colèra o de suspresa.

Forma de vèrb

damne

1. primièra persona del singular del present del subjonctiu de damnar.
2. tresena persona del singular del present del subjonctiu de damnar.