decadéncia

Occitan

Etimologia

Du latin cadere (« caire ») ; del bas-latin decadentia.

Prononciacion

/dekaˈðensjo̞/, /dekaˈðensjo̞/, provençal /dekaˈdẽⁿsjo̞/, /dekaˈdẽⁿsjo̞/

Sillabas

de|ca|den|cia

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
decadéncia	decadéncias
[dekaˈðensjo̞]	[dekaˈðensjo̞s]

decadéncia femenin

1. Aviliment, casuda generala de las valors, dels comportaments que conéis una societat, un pòble o un poder politic coma essent la nòrma que cal seguir.
2. (figurat) Aviliment, avaliment, ofensa.
3. (particular, istòria) Darrièrs sègles de l’empèri roman.

Sinonims

• descasença (lengadocian)
• descagéncia (gascon)

Derivats

• decadénciar
• decadenciar
• declin

Parents

• decadent

Traduccions

alemand: Dekadenz (de) anglés: decadence (en) basc: catalan: decadència (ca)

espanhòl: decadencia (es) francés: décadence (fr) italian: decadenza (it) portugués: decadência (pt)

Forma de vèrb

decadéncia

1. tresena persona del singular del present de l'indicatiu de decadenciar
2. segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de decadenciar