decret

Occitan

Etimologia

Del latin decretum, del participi passat del vèrbe decernere (« decidir »).

Prononciacion

/deˈkɾet/, /deˈkɾet/

Sillabas

de|cret

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
decret	decrets
[deˈkɾet]	[deˈkɾets]

decret (lengadocian), masculin

1. Decision qu'emana d’una autoritat.
2. (drech, Estat francés) Ara, decision presa pel cap de l’Estat, lo governament o lo conselh dels ministres.
3. (Sota l’Empèri roman) Decision presa per l’emperaire al subjècte d’un cas particular.
4. Colleccion de tèxtes de drech canonic.
5. (drech) Acte executiu pres pel papa o per una autoritat ecclesistica avent lo poder executiu.
6. (drech, Sota la Revolucion francesa) Tèxte emanant de l’Assemblada nacionala.

Variantas dialectalas

• decrèt

Derivats

• decret d’aplicacion
• decret-lei
• decretal
• decretalas
• decretar

Traduccions

alemand: Dekret (de) anglés: decree (en) basc: catalan: decret (ca)

espanhòl: decreto (es) francés: décret (fr) italian: decreto (it) portugués: decreto (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin decretum, del participi passat del vèrbe decernere (« decidir »).

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « decret »

Prononciacion

oriental /dəˈkɾet/, /dəˈkɾet/, occidental /deˈkɾet/, /deˈkɾet/

Sillabas

de|cret

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
decret	decrets

decret masculin

1. decret ^(ca)