deduccion
Occitan
Etimologia
Manlèu del latin deductio.
Prononciacion
/deðy't͡sju/
Sillabas
de|duc|cion
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| deduccion | deduccions |
| [deðy't͡sju] | [deðy't͡sjus] |
deduccion femenin
- Accion de sostraire una soma d'una autra.
- Fa una deduccion de la soma principala.
- (didactica) Accion de tirar una consequéncia, d'inferir una causa d'una autra.
- Aquelas deduccions son pas que d´ipotèsis.
- (logica) Procediment que mena de la causa als efièchs, del principi a la consequéncias, del general al singular.
- La deduccion es opausada a l’induccion.
- (Istòria romana) Deduccion de colonia (deducere coloniam): installa ion d'unq colonia de ciutadans romans sus de tèrras preses als vencuts.