sostraire

Occitan

Etimologia

Del latin subtrahere, de sub (« sos ») e trahere (« tirar »).

Prononciacion

• /su.ˈstraj.re/, /su.ˈstraj.re/ lengadocian
• /su.'stʀej.ʀe/, /su.'stʀej.ʀe/ provençau

Vèrb

sostraire

1. traire (tirar) quicòm de quicòm mai, panar / raubar
   • Sostraguèt del dossièr las pèças mai importanta d'aquel afar.
   1. (Arimetica) Realizar una sostraccion.
      • L’aritmetica ensenha a addicionar, a sostraire, a multiplicar e a divisar.
2. far escapar quicòm o qualqu'un(a), salvar de ; afranquir de.
   • Se soustraire a la poténcia pairala.

Referéncias

Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

Traduccions

alemand: subtrahieren (de) anglés: (traire) to withdraw (en), (afranquir) to protect (en) basc: catalan: restar (ca), sostraure (ca), sostreure (ca) espanhòl: sustraer (es), restar (es) francés: soustraire (fr)

grèc: να αφαιρώ (el) italian: sottrarre (it) neerlandés: te aftrekken (nl) portugués: sostrair (pt) romanés: a ucraïnian: вычитать (ru)