defunta

Occitan

Etimologia

Del latin defunctus (« mòrt », « defuntat », « defunt ») de verbe defungi (« complir »).

Prononciacion

/deˈfynto̞/, /deˈfynto̞/, provençau /deˈfỹⁿto̞/, /deˈfỹⁿto̞/ França (Bearn) : escotar « defunta »

Sillabas

de|fun|ta

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
defunta	defuntas
[deˈfynto̞]	[deˈfynto̞s]

defunta femenin, (equivalent masculin: defunt)

1. Persona mòrta

Forma d'adjectiu

defunta

1. Femenin singular de defunt

Forma de vèrb

defunta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de defuntar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de defuntar

Italian

Etimologia

Del latin defunctus (« mòrt », « defuntat », « defunt ») de verbe defungi (« complir »).

Prononciacion

/deˈfunta/, /deˈfunta/

Sillabas

de|fun|ta

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
defunta	defuntas
[deˈfunta]	[deˈfuntas]

defunta femenin, (equivalent masculin: defunto)

1. Persona mòrta

Forma d'adjectiu

defunto

1. Femenin singular de defunto

Portugués

Etimologia

Del latin defunctus (« mòrt », « defuntat », « defunt ») de verbe defungi (« complir »).

Prononciacion

/deˈfunta/, /deˈfunta/

Sillabas

de|fun|ta

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
defunta	defuntas

defunta femenin, (equivalent masculin: defunto)

1. Persona mòrta

Forma d'adjectiu

defunta

1. Femenin singular de defunto

Forma de vèrb

defunta

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de defuntar
2. Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de defuntar