Occitan

Etimologia

De notar amb lo prefix «de-».

Prononciacion

/denuˈta/

Sillabas

de|no|tar

 Vèrb

denotar

  1. Indicar coma caracteristica.

Sinonims

Derivats

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu denotar
Gerondiu denotant
Participi passat
singular plural
masculin denotat denotats
femenin denotada denotadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present denòti
denòte[N 1]
denòtas denòta denotam denotatz denòtan
Imperfach denotavi denotavas denotava denotàvem denotàvetz denotavan
Preterit denotèri denotères denotèt denotèrem denotèretz denotèron
Futur denotarai denotaràs denotarà denotarem denotaretz denotaràn
Condicional denotariái denotariás denotariá denotariam denotariatz denotarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present denòte denòtes denòte denotem denotetz denòten
Imperfach denotèssi denotèsses denotès
denotèsse
denotèssem denotèssetz denotèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu denòta ! denotem ! denotatz !
Negatiu denòtes pas ! denotem pas ! denotetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

De notar amb lo prefix «de-».

Prononciacion

Oriental: central /dənuˈta/, balear /dənoˈta/, /dənuˈta/
Occidental: nord-occidental /denoˈta/, valencian /denoˈtaɾ/, /denoˈta/

Sillabas

de|no|tar

 Vèrb

denotar

  1. denotar (oc)

Espanhòl

Etimologia

De notar amb lo prefix «de-».

Prononciacion

/denoˈtaɾ/

Sillabas

de|no|tar

 Vèrb

denotar

  1. denotar (oc)

Portugués

Etimologia

De notar amb lo prefix «de-».

Prononciacion

Portugal /dɨnuˈtaɾ/
Brasil /dẽnoˈtaɾ/, /denoˈta/

Sillabas

de|no|tar

 Vèrb

denotar

  1. denotar (oc)