Occitan

Etimologia

Del latin devorare.

Prononciacion

/deβuˈɾa/

Sillabas

de | vo | rar

 Vèrb

devorar

  1. Manjar amb aviditat.
  2. Fig. Legir avidament un libre.

Variantas dialectalas

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu devorar
Gerondiu devorant
Participi passat
singular plural
masculin devorat devorats
femenin devorada devoradas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present devòri
devòre[N 1]
devòras devòra devoram devoratz devòran
Imperfach devoravi devoravas devorava devoràvem devoràvetz devoravan
Preterit devorèri devorères devorèt devorèrem devorèretz devorèron
Futur devorarai devoraràs devorarà devorarem devoraretz devoraràn
Condicional devorariái devorariás devorariá devorariam devorariatz devorarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present devòre devòres devòre devorem devoretz devòren
Imperfach devorèssi devorèsses devorès
devorèsse
devorèssem devorèssetz devorèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu devòra ! devorem ! devoratz !
Negatiu devòres pas ! devorem pas ! devoretz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)

Catalan

Etimologia

Del latin devorare.

Prononciacion

/dəβuˈɾa/ (occidental central), /dəvoˈɾa/, /dəvuˈɾa/ (balear) , /deβoˈɾa/ (nòrd-occidental), /deβoˈɾaɾ/, /devoˈɾaɾ/ (valencian)

Espanha (Valéncia) : escotar « devorar »

 Vèrb

devorar

  1. Devorar.

Espanhòl

Etimologia

Del latin devorare.

Prononciacion

/deβoˈɾaɾ/

Veneçuèla : escotar « devorar »

 Vèrb

devorar

  1. Devorar.