diamant

Un diamant

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar diamante, varianta de adamante vengut del grèc ancian αδαμας ("que se pòt pas dondar").

Prononciacion

[djaˈman], /djaˈman/

França (Bearn) : escotar « diamant »

Sillabas

dia | mant (2)

Nom comun

diamant masculin, pl. diamants

1. Mineral qu'es un allotròp de carbòni translucid, considerat coma una pèira preciosa.

Derivats

• diamantin -a

Traduccions

albanés: alemand: Diamant (de) anglés: diamond (en) armèni: ադամանդ (hy), ալմաստ (hy) basc: breton: bulgar: диамант (bg) catalan: diamant (ca) chèc: diamant (cs) corean: 다이아몬드 (ko) danés: diamant (da) comun espanhòl: diamante (es) esperanto: diamanto (eo) estonian: teemant (et) finlandés: timantti (fi) francés: diamant (fr)

grèc: διαμάντι (el) neutre, αδάμας (el) indonesian: islandés: demantur (is) italian: diamante (it) japonés: ダイヤモンド (ja) lituanian: neerlandés: ongrés: gyémánt (hu) polonés: diament (pl) portugués: diamante (pt) romanés: rus: алмаз (ru) sicilian: diamanti (scn) suedés: diamant (sv) comun turc: elmas (tr) ucraïnian: алмаз (uk)