dowoleć

Naut sorab

Etimologia

→ Etimologia de completar. (Ajustar)

Prononciacion

[?]

Vèrb

dowoleć imperfectiu

1. Permetre.

dowoleć sej imperfectiu

1. Se permetre, s'ofrir.

Mots aparentats

• dowolnosć

Naut sorab

Infinitiu	dowoleć
Participi passat
	singular
masculin	dowolany
femenin	dowolana
neutre	dowolane
Mòde indicatiu
nombre	singular			plural			dual
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ja	ty	wón wona wono wone	my	vy	woni wone	mój	wój	wonaj wonej
Present	dowolam	dowoleš	dowola	dowolamy	dowoleće	dowoleja	dowolamoj	dowolataj dowolatej	dowolataj dowolatej
Preterit	dowolach	dowoleše	dowoleše	dowolachmy	dowolešće	dowolachu	dowolachmoj	dowoleštaj dowoleštej	dowoleštaj dowoleštej
Mòde imperatiu
nombre	singular			plural			dual
persona	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena	primièra	segonda	tresena
	ja	ty	wón wona wono wone	my	vy	woni wone	mój	wój	wonaj wonej
Imperatiu	—	dowolej !	—	dowolejmy !	dowolejće !	—	dowolejmoj !	dowolejtaj ! dowolejtej !	—
Passat
Nombre	singular			plural			dual
Masculin	dowolał			dowoleli			dowolałoj
Femenin	dowolała			dowolałe			dowolałoj
Neutre	dowolało			dowolałe			dowolałoj
Nòtas

Referéncias

• Ludmila Budarjowa, 1990, Słownik hornjoserbsko-němski. Wörterbuch Obersorbisch-deutsch, Budyšin-Bautzen, Domowina-Verlag.

• Soblex - hornjoserbsko-němski słownik