Occitan

Etimologia

Via lo latin heros, del grèc ancian ἥρως, hếrôs.

Prononciacion

/e'ɾɔj/

e | ròi (2)

 Nom comun

Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
eròi eròis
[e'ɾɔj] [e'ɾɔjs]

eròi masculin (la femna es una eroïna)

  1. Nom donat per Omèr als òmes d’un coratge e d’un merite superiors, favorits particulars dels dieus, e dins Esiòde a aqueste que se disián filhs d’un dieu e d’una mortala o d’una divesa e d’un mortal.
  2. (Figurat) Òme que se destria per una valor extraordinària o dins de capitadas màger de guèrra, que capita d'accions perilhosas.
  3. Tot òme que se destria per la fòrça del caractèr, la grandor d’alma, una vertut nauta.
  4. (Literatura) Personatge mascle principal d’un poèma, d’un roman, d’una pèça de teatre.
  5. (Figurat) Òme qu'es l’objècte de l'admiracion d’una autra persona.

Sinonims

Traduccions