esglaiar

Occitan

Etimologia

Del latin vulgar esgladiare del classic digladiari, «combatre al glasi» dins lo sens de pertocar d'una «terror mortala» causada pel glasi

Prononciacion

lengadocian, gascon /esɣlaˈja/, /esɣlaˈja/

provençau /esglaˈja/, /esglaˈja/

Vèrb

esglaiar

1. Pertocat d'estupor, demorar calhat per una paur fòrta e subta.

Variantas dialectalas

• englasiar (lengadocian)
• esglasiar
• esglariar (provençau)

Sinonims

• espaventar
• espaurir
• espaumar
• eishantar (gascon)
• esvarjar (gascon)

Traduccions

alemand: erschrecken (de) anglés: frighten (en), scare (en), appal (en), horrify (en) basc: catalan: esglaiar (ca), espaventar (ca), espalmar (ca)

espanhòl: asustar (es), horrorizar (es), espantar (es) francés: effrayer (fr), épouvanter (fr) italian: atterrire (it), spaventare (it), impaurire (it) portugués: assombrar (pt), aterrorizar (pt)

Catalan

Etimologia

Del latin vulgar esgladiare del classic digladiari, «combatre al glasi» dins lo sens de pertocar d'una «terror mortala» causada pel glasi

Prononciacion

Oriental: /əzɡɫəˈja/, /əzɡɫəˈja/

Occidental: nord-occidental /ezɣɫaˈja/, /ezɣɫaˈja/, valencian /ezɣɫaˈjaɾ/, /ezɣɫaˈjaɾ/

Vèrb

esglaiar

1. esglaiar ^(oc)