espelucaire
Occitan
Etimologia
- De espelucar
Prononciacion
/espelyˈkajɾe/ , provençau /espelyˈkajʀe/
Sillabas
es|pe|lu|cai|re
Adjectiu
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : provençau | ||
Singular | Plural | |
Masculin | espelucaire | espelucaires |
[espelyˈkajʀe] | [espelyˈkajɾes] | |
Femenin | espelucarèlas | espelucarèlas |
[espelyˈkaʀɛlə] | [espelyˈkaʀɛləs] |
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : provençau | ||
Singular | Plural | |
Masculin | espelucaire | espelucaires |
[espelyˈkajʀe] | [espelyˈkajʀes] | |
Femenin | espelucairitz | espelucairises |
[espelyˈkajʀit͡s] | [espelyˈkajʀises] |
Declinason | ||
---|---|---|
Dialècte : lengadocian | ||
Singular | Plural | |
Masculin | espelucaire | espelucaires |
[espelyˈkajɾe] | [espelyˈkajɾes] | |
Femenin | espelucaira | espelucaira |
[espelyˈkajɾo̞] | [espelyˈkajɾo̞s] |
espelucaire
- Qu'es plan fòrça minuciós, que dona l’importància bèla als mendre detalhs.
Traduccions
|
Nom comun
Declinason | |
---|---|
Dialècte : lengadocian | |
Singular | Plural |
espelucaire | espelucaires |
[espelyˈkajɾe] | [espelyˈkajɾes] |
Declinason | |
---|---|
Dialècte : provençau | |
Singular | Plural |
espelucaire | espelucaires |
[espelyˈkajʀe] |
espelucaire masculin, (equivalents femenins: especulaira / especlarèla / especlairitz)
- Aquel qu'es plan fòrça minuciós, que dona l’importància bèla als mendre detalhs.
Traduccions
|