Occitan

Etimologia

Del bas latin spontaneus de sponte (segon la volontat de qq, de o par se meteis)

Prononciacion

/espontaˈnɛw/ provençau /espõⁿtaˈnɛw/ França (Bearn) : escotar « espontanèu »

 Adjectiu

Declinason
Singular Plural
Masculin espontanèu espontanèus
[espontaˈnɛw] [espontaˈnɛws]
Femenin espontanèa espontanèas
[espontaˈnɛo̞] [espontaˈnɛo̞s]

espontanèu

  1. Que se fa de se meteis, de biais autonòma.
    • Far d'avoacions espontanèas.
  2. Que se fa de se meteis e de primièr vam, sens soscar nimai delai.
    • Reaccion espontanèa.
  3. (biologia) Qualifica los movements que se realizan de se meteis o sens causa exteriora aparenta.
    • Los movements del còr, del cervèl, de las artèrias son de movements espontanèus.
  4. (medecina) Qualifica una evolucion de malautiá qu'es pas provocada par un remèdi.
  5. (ecologia) Qualifica una planta butant naturalment dins la region encontrada, sens èsser semenada per l’òme, nimai cultivada.

Derivats

Traduccions