Occitan

Etimologia

Del latin probare

Prononciacion

 Vèrb

esprovar

  1. Sometre qualqu'un(a) o quicòm a l'experiéncia per saber sa valor.[1]
    • Aquela medecina, l'ai esprovada.
    • Lo malaür nos esprova.
  2. Sentir, conéisser per experiéncia, que siá de biais fisic o moral.

Referéncias

[1] Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]

Traduccions

Conjugason

Lengadocian
Infinitiu esprovar
Gerondiu esprovant
Participi passat
singular plural
masculin esprovat esprovats
femenin esprovada esprovadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present espròvi
espròve[N 1]
espròvas espròva esprovam esprovatz espròvan
Imperfach esprovavi esprovavas esprovava esprovàvem esprovàvetz esprovavan
Preterit esprovèri esprovères esprovèt esprovèrem esprovèretz esprovèron
Futur esprovarai esprovaràs esprovarà esprovarem esprovaretz esprovaràn
Condicional esprovariái esprovariás esprovariá esprovariam esprovariatz esprovarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present espròve espròves espròve esprovem esprovetz espròven
Imperfach esprovèssi esprovèsses esprovès
esprovèsse
esprovèssem esprovèssetz esprovèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu espròva ! esprovem ! esprovatz !
Negatiu espròves pas ! esprovem pas ! esprovetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)